Exposición | MOSAICO (Alberto Pena)

Exposición | MOSAICO (Alberto Pena)

Alberto Pena propón en Mosaico unha estratexia deconstructiva sobre a paisaxe, creando paisaxes inventadas partindo a miúdo doutros existentes. Hai un discurso crítico sobre ou enfrontamento entre ou ser humano e a natureza, unha reflexión sobre unha natureza intensa, ameazada a nivel ambiental polo cambio climático. Son terreos de baldosas rotos, mosaicos (ás veces disolvéndose, outras reconstruíndose) invadidos por pegadas de natureza. A nivel simbólico a pintura en acción está ao servizo da disolución do ríxido, parte por parte, coma se usásemos unha dás técnicas máis antigas de meditación, Vipassana.

Con inspiración na estética do mosaico romano e con influencias plásticas no expresionismo abstracto, a pintura de paisaxe taoísta, a arte prehistórica e o kintsugi.

O proceso de traballo é de recolector: os elementos naturais atopados nos paseos pola paisaxe próxima son vividos como símbolos no estudo. As siluetas de pedras, cunchas, raíces, follas, etc., incorporadas con spray acrílico sobre fondos pictóricos axudan a construír a vibración orgánica na obra. Tamén incorpóranse xeometrías simples e a combinación de módulos que acoutan mediante a utilización de máscaras vectoriais.