Ás oito da tarde, cando morren as nais

Ás oito da tarde, cando morren as nais, é un canto coral sostido no baleiro, un xogo irónico sobre a relación entre o teatro e a súa recepción.
	Aquí móstrase indecente a procura da identidade individual, acubillada pola masa superficial e ignorante, que se xacta de saberes inútiles. Nun teatro, un (suposto) lugar de encontro, asistimos ao espectáculo da estupidez. E debaixo de todos os insultos: nós. Tan pequeno, tan perigoso...