Heredarás o cosmos (Análise pormenorizado dunha foto)

Non sei exactamente cando comezou realmente a explosión do capitalismo contemporáneo, ese que en pouco tempo logrou esquilmar practicamente todo o planeta, sei que non fai tanto, e que todo o que sucede a nivel global é froito ou consecuencia da única lei que reina no mundo e que non é outra que o crecemento exponencial da riqueza en mans das elites. Miro as fotos da miña infancia e creo entendelo.
	Nesa foto, ao fondo, as eras estaban cheas de medas, esas montañas de centeo e trigo que aínda entón eran o centro dun mundo rural que segaba a fouce e majaba a golpes. Xusto na metade da foto, á dereita, unhas mulleres lavando no arroio, un arroio que xa non existe e que de existir tampouco levaría auga. E na miña man dereita un bidón de combustible. Por entón, xa había un camión na comarca, un "pegaso" ou un "barreiros", non o lembro ben, pero non había gasolineiras, polo que o combustible almacenábase en bidóns. Era o espertar dun mundo novo, un mundo de grandes oportunidades pero tamén de residuos e de esgotamento. O fotógrafo, un tío meu que comprara unha máquina de fotos cos seus primeiros aforros, seguramente me dixo que puxese a man no bidón porque xa aos nenos entón nomeáballenos futuros herdeiros de todo o que estaba por facer. E eu obedecín, aínda que chorando por dentro, porque xa desde neno sentíame desubicado, coma se todo o que sucedía e estaba a piques de suceder non fose comigo.